Konstruktor określa sztywność części w zależności od warunków jej pracy. Ze względu na siły skrawania, jak również na siły zamocowania części, które mogą spowodować odkształcenia, technolog powinien zapewnić dostateczną sztywność części podczas obróbki. Siły występujące przy skrawaniu, oprócz odkształceń sprężystych, mogą spowodować również odkształcenia trwałe, których usunięcie wymaga wykonania dodatkowych operacji. Na przykład toczony wałek pod wpływem sił skrawania ugina się; ugięcia te są różne w poszczególnych miejscach drogi noża. W wyniku takiego toczenia zamiast powierzchni walcowej otrzymamy powierzchnię zniekształconą.
Na wartość odkształceń, oprócz sił skrawania, może mieć wpływ sposób i siła zamocowania. Zagadnienie przeciwdziałania odkształceniu nabiera szczególnego znaczenia w przypadku obróbki części podatnych, zwłaszcza tulei cienkościennych.
Sztywność obrabiarki zależy od sztywności poszczególnych jej części i zespołów (łoża, wrzeciona, suportu itp.) oraz od sztywności stykowej. Pod pojęciem sztywności stykowej należy rozumieć odporność na odkształcenia i przesuwanie się punktów styku części współpracujących.