O chorobach związanych z lękiem u dzieci mówimy wówczas gdy nasilenie i okres utrzymywania się lęku przekracza lęki znamienne dla fazy rozwojowej.
Warto też wprowadzić rozróżnienie między lękliwym temperamentem u dzieci a zaburzeniami lękowymi. Jeżeli jest to cecha temperamentalna to maluch zwykle ujawnia cechy zahamowania behawioralnego, odpowiada wycofaniem na nowe sytuacje, rzeczy, osoby. Nie musi z kolei odsłaniać się pełen obraz lęku.

Żeby przejawy można było uznać za zaburzenia lękowe muszą być spełnione wszystkie poniższe kryteria:
- lęk wytwarza u dziecka napięcie i zaniepokojenie albo prowadzi do unikania przez dziecko określonych czynności lub sytuacji,
- ujawnia się w trakcie dwóch bądź więcej codziennych czynności albo w kontekście dwóch lub więcej relacji (ma rozległy charakter)
- jest niekontrolowany, przynajmniej przez jakiś czas
- hamuje działanie dziecka lub rodziny i/lub pożądany rozwój małego człowieka
- utrzymuje się przez dłuższy okres czasu(kryteria czasowe dla poszczególnych zaburzeń lękowych).
Lęk daje symptomy np:

- psychologiczne ( zbytnie napięcie, relacjonowana nerwowość, uczucie bycia prześladowanym, uczucie oszołomienia, ruminacje, objawy dysocjacyjne, zbytnia wrażliwość).

Etiologia np. : czynniki genetyczne.
Istotna jest postawa rodzicielska oraz metoda przywiązania.